Gmina Kreba Neudorf

Szlaki pogranicza

Szlak niebieski Nowogród Bobrzański - Sterków - Nowogród Bobrzański 28,5 km



Szlak niebieski rozpoczyna swój bieg przy budynku Ośrodka Kultury Sportu i Rekreacji w Nowogrodzie Bobrzańskim przy ul. Pocztowej 7.


Rozpoczynamy podróż kierując się w prawo główną drogą w kierunku Zielonej Góry w stronę przejazdu kolejowego. Za przejazdem skręcamy w prawo na ulicę Tama Kolejowa, którą to jedziemy do końca (wzdłuż nasypu kolejowego). Po przejechaniu jednego kilometra skręcamy w lewo na ulicę Nad Bobrem i kierujemy się w stronę Krzywańca. Przez kolejny kilometr będziemy podążać także szlakiem czerwonym, aż do skrętu w stronę Cieszowa. My jednak jedziemy dalej prosto główną drogą by po przejechaniu równo trzech kilometrów od startu zobaczyć po lewej stronie teren jednostki wojskowej. Tak będziemy jechać przez niespełna 1,5 kilometra, by po lekkim skręcie w prawo odbić od terenów jednostki. Na 4,5 kilometrze naszej podróży ponownie na chwile łączmy się ze szlakiem czerwonym, który wiedzie na punkt widokowy przed Cieszowem. Po przejechaniu dalszych 300 metrów wyłania się po prawej stronie piękny widok na rzekę Bóbr i na jaz (stopień wodny) Krzywaniec, na którym znajduje się tama i początek Kanału Dychowskiego. Po przejechaniu 5,6 km żegnamy się ze szlakiem czerwonym, który skręca w prawo do Krzywej, a my jedziemy prosto w kierunku Krzywańca. W km 6,3 kończy się droga asfaltowa, która prowadzi w lewo do Krzywańca, a my udajemy się dalej drogą leśną prosto do lasu. Dalej cały czas poruszmy się przez las w kierunku zachodnim, aż do kilometra 8,00 naszej podróży, gdzie wjeżdżamy na „połataną” drogę asfaltową prowadzącą wzdłuż kanału Dychowskiego. Tak jedziemy aż do mostu na kanale położonym bezpośrednio przed Łagodą. Po przejechaniu mostu znajdują się tablice informacyjne dotyczące czerwonego i niebieskiego szlaku.




Po krótkim odpoczynku udajemy się stronę Łagody, by po przejechaniu całej wsi i prawie 11 kilometrów pokazał się nam stary zabytkowy drewniany most na rzece Bóbr. Miłośnicy fotografii nie omieszkają zrobić kilka zdjęć doliny Bobru rozciągającej się w obu kierunkach rzeki. Po przejechaniu kilometra drogą asfaltową pośród lasu ukazuje się tabliczka z napisem Wysoka, w której po ostrym zakręcie w prawo znajduje się zabytkowy Kościół, stojący po lewej stronie drogi. Mijając ten obiekt skręcamy w lewo i po minięciu nowo wyremontowanej sali wiejskiej dojeżdżamy do rozgałęzienia dróg. Lekko w prawo prowadzi droga asfaltowa, którą można dojechać bezpośrednio do Sterkowa, ale my jedziemy do Sterkowa okrężną drogą przez Pajęczno. Aby tam dojechać musimy od rozgałęzienia jechać prosto na ulicę Polną, którą dojedziemy do końca miejscowości. Odległość od końca Wysokiej do początku Pajęczna wynosi równo 2 kilometry z tym, że droga jest typowo polna prowadzącą wśród pól i lasów. Pajęczno to mała osada, w której znajduje się kilka domów i gospodarstw, panuje tam błoga cisza i spokój przez co jest to dobre miejsce na odpoczynek. Droga z Pajęczna w kierunku Sterkowa to chyba najlepsza droga w gminie. Gładki asfalt na dwukilometrowym odcinku rekompensuję lekką jazdę pod górkę. Gdy kończy się piękna droga, skręcamy lekko w lewo na drogę z Wysokiej i ukazuje się tablica z napisem Sterków. Na końcu miejscowości zjeżdżając ostro w prawo dojedziemy do Winnicy Marcus. My jedziemy jednak dalej w kierunku Bogaczowa, do którego jednak nie dojeżdżamy.




100 metrów po minięciu tablicy z napisem Bogaczów skręcamy o 90 stopni w prawo drogą leśną nr 78. Naszym celem jest teraz dojazd do punktu widokowego. Po przejechaniu 400 metrów pod górkę dojeżdżamy do drogi leśnej nr 24, która prowadzi prosto i w prawo. My udajemy się dalej prosto (ok. 1600 m) drogą nr 24 aż do skrzyżowania duktów leśnych. Na skrzyżowaniu skręcamy w prawo opuszczając drogę leśną nr 24, która prowadzi prosto w dół do szosy bogaczowskiej. Aby dotrzeć do punktów widokowego (ok. 700 m od skrzyżowania należy jechać zawsze w kierunku zachodnim (przy rozdrożach zawsze wybierać ścieżkę po prawej stronie). Po odpoczynku przy punkcie widokowym jedziemy dalej skręcając lekko w lewo i zjeżdżając ostro w dół. Należy przy zjeździe zachować szczególną ostrożność, bowiem droga jest pełna niespodzianek w postaci gałęzi, liści i konarów drzew. Po 300 metrowym zjeździe dojeżdżamy do drogi leśnej skręcając w prawo i po przejechaniu kolejnych 200 metrów dojeżdżamy do drogi prowadzącej do Podgórzyc. W tym miejscu możemy udać się do ruin starego kościoła znajdującego się na końcu miejscowości (ok. 500 m). Nasz szlak wiedzie jednak w drugą stronę na Turów do którego dojeżdżamy drogą asfaltową po przejechaniu ok. 2 kilometrów. Z tej miejscowości, który jest ostatnia na szlaku jedziemy dalej drogą asfaltową dojeżdżając do drogi prowadzącej z Bogaczowa do Nowogrodu Bobrzańskiego. Za nim jednak dojedziemy do skrzyżowania możemy podziwiać uroki jeziora turowskiego i krajobraz Nowogrodu Bobrzańskiego. Jadąc w kierunku Nowogrodu Bobrzańskiego po lewej stronie znajduje się stacja kolejowa, następnie skręcamy w lewo przejeżdżając przez wiadukt nad torami by za kolejne 50 metrów skręcić w prawo na ulicę Kościuszki. Podążając tą ulicą po prawej stronie mijamy Szkołę Podstawową nr 2. Jadąc dalej, gdy zacznie się lekkie wzniesienie zjeżdżamy z głównej drogi skręcając ostro w prawo i drogą betonową zjeżdżamy w dół ulicą Młyńską. Na końcu drogi „spotykamy” szlak żółty, którym dojedziemy do Ośrodka Kultury. Przy starym młynie wjeżdżamy na most na rzece Bóbr i jadąc cały czas prosto dojedziemy do końca szlaku niebieskiego.




Na trasie wycieczki warto poznać:


Łagoda

Miejscowość położona w północno-wschodniej części gminy Nowogród Bobrzański której zamieszkuje około 50 osób. Znajduje się tam gospodarstwo agroturystyczne.




Obszar Natura 2000 – Dolina dolnego Bobru

Zajmuje powierzchnię 1.730,1 ha w tym 498,7 ha w gminie Nowogród Bobrzański i obejmuje jeden z najciekawszych przyrodniczo fragmentów doliny Bobru. Rozciąga się od Żagania ż po Dychów. W skład obszaru wchodzi również końcowy 5-kilometrowy fragment rzeki Brzeźnicy. Z obszaru wyłączony jest około 6-kilometrowy fragment doliny Bobru w okolicy Nowogrodu Bobrzańskiego od ujścia Brzeźnicy do zapory w Krzywańcu - początku Kanału Dychowskiego. Znajdują się tutaj dobrze wykształcone siedliska nadrzeczne, charakterystyczne dla stosunkowo dużej rzeki nizinnej. Wśród zarośli i zadrzewień towarzyszących brzegom rzeki zdecydowanie dominuje zespół wiklin nadrzecznych Salicetum triandro-viminalis i w wąskim pasie, nadrzeczny łęg wierzbowy Salicetum albo-fragilis (siedlisko 91E0). Z zespołami tymi przestrzennie związane są zbiorowiska łęgów dębowo-wiązowo-jesionowych (Ficario-Ulmetum minoris) (siedlisko 91F0), a na wyżej położonych fragmentach doliny grądów (Galio-Carpinetum) (siedlisko 9170). Wśród roślinności łąkowej przeważają intensywnie uprawiane łąki świeże z rzędu Arrhenatheretalia (siedlisko 6510). W przyujściowych odcinkach niewielkich dopływów spotykane są dobrze zachowane fragmenty łęgów olszowo-jesionowych Fraxino-Alnetum (siedlisko 91E0). Szczególnie ładne płaty tego siedliska znajdują się w końcowym odcinku Brzeźnicy. Na stokach doliny Bobru znajdują się niewielkie płaty muraw kserotermicznych z klasy (Festuco-Brometea). W obszarze występują ciekawe zwierzęta. Na szczególną uwagę zasługują rzadkie gatunki ryb z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej: różanka (Rhodeus sericeus amarus), głowacz białopłetwy (Cottus gobio), a zwłaszcza koza złotawa (Sabanejewia aurata). Obszar jest również miejscem występowania rzadkiej ważki – trzepli zielonej (Ophiogomphus cecilia) oraz saproksylicznych chrząszczy: jelonka rogacza (Lucanus cervus) i kozioroga dębosza (Cerambyx cerdo). W niedużych ilościach występują w obszarze traszka grzebieniasta (Triturus cristatus) i kumak niznny (Bombina bombina). Bardzo liczna jest populacja bobra (Castor fiber). To właśnie tutaj rozpoczęła się reintrodukcja bobrów na terenie ówczesnego województwa zielonogórskiego i prowadzona była przez zespół prof. Graczyka z Akademii Rolniczej w Poznaniu. W 1985 roku wysiedlono na terenie Nadleśnictwa Krzystkowice jedną rodzinę na rzekę Brzeźniczankę w Leśnictwie Kotowice oraz trzy osobniki na rzekę Bóbr w Leśnictwie Bogaczów.




Wysoka

Wysoka w źródłach została odnotowana w 1539 roku jako Weissag. W 1840 roku liczyła 63 domy i 513 mieszkańców. Znajdował się tu folwark, a w 1879 roku podano, że dobra należały do wdowy von Tiesenhausen. Wówczas na terenie wsi pracowały fabryka krochmalu i cegielnia.


Zabytki Wysokiej


Pajęczno

Jest przysiółkiem sołectwa Sterków. W kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295-1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Bagawetz.




Sterków

W 1295 w kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (polska Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Stirchowo. Przez Sterków przebiega lubuski szlak miodu i wina. W 2009 roku powstała tu winnica. Na powierzchni 2 hektarów uprawiane są krzewy winorośli odmian: dornfelder, hibernal, pinot noir, regent i riesling. Charakter tego miejsca, według jego właściciela – Marka Bandiaka – tworzą: „Natura, Sztuka i Wino”. W ofercie są: wino – w tym degustacja win naturalnych, chleb z pieca chlebowego oraz wędliny z własnej wędzarni. Szczerość miejsca, prostota wina, urok krajobrazu – to gwarantowane wrażenia nie tylko dla enoturystów.




W winnicy Marcus w Sterkowie oprócz pięknych ogrodów i klimatycznego tarasu, utrzymanego we włoskim stylu, znajduje się również elegancka drewniana sala degustacyjna. – Budynek został zaadaptowany z dawnej stodoły. W wyremontowanym wnętrzu znajduje się nagłośnienie oraz instrumenty muzyczne. Czasami organizujemy tutaj imprezy okolicznościowe – opowiada Anna Baniak-Sikora. – Nigdzie się nie ogłaszamy, ludzie sami do nas przyjeżdżają. Nie mamy stałych godzin odwiedzin, najlepiej jest po prostu do nas zadzwonić i wcześniej umówić się na spotkanie – tłumaczy. W winnicy Marcus znajdziemy także piec chlebowy. – Można w nim przygotowywać różne tradycyjne wypieki.




Bogaczów

(niem. Gross Reichenau), gdzie aktualnie mieszka 450 osób. Już w 1294 roku wieś była wzmiankowana jako Richnowe, a około 1300 Reychnow. Dopiero w 1441 roku źródła donoszą o pierwszych właścicielach dóbr. Większą część wsi w tym czasie posiadała rodzina von Niesemeuschel, a wcześniej dobra znajdowały się w rękach przedstawicieli rodu von Rabenau z Kosierza. Rothenburgowie sprzedali część miejscowości w 1551 roku Adamowi von Niesemeuschelowi i dzięki temu dobra zostały scalone. W 1560 i 1561 roku po jego śmierci doszło do podziału majątku na dwie części z folwarkiem górnym i dolnym. Za sprawą Philippa von Niesemeuschela w 1702 roku miało miejsce ponowne połączenie majątków. Od połowy XVIII wieku, a więc od zakupu majątku przez rodzinę von Lüttwitz, aż do 1945 roku kilkakrotnie zmieniały się rodziny władające tymi dobrami. Do Hansa Friedricha von Haugwitza i jego syna należały one w XVIII i na początku XIX wieku. Przed 1945 rokiem jako ostatni występuje przedstawiciel rodu von Strachwitz. Bogaczów był w XIX wieku dość dużą wsią, która w 1845 roku liczyła 145 domów i 744 mieszkańców. Pracowały tu wówczas 2 młyny wodne, wiatrak oraz cegielnia.


Zabytki Bogaczowa:




Inne zabytki:




Podgórzyce

W 1295 w kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie jako Podgorzic. W 1442 roku wzmiankowano pierwszych właścicieli dóbr w Podgórzycach, a byli nimi czterej bracia Rothenburgowie. W drugiej połowie XV stulecia dobra należały do członków rodu von Niesemeuschel.




Zabytki Podgórzyc:


W Podgórzycach ma swój początek pieszy czarny szlak turystyczny „Od Bobru do Odry”. Przechodzi on dalej przez zachodnią część Zielonej Góry, przecinając Odrę i kierując się w kierunku jeziora Niesłysz.


Turów